Twój własny, magiczny świat.

Marta, znów ku swojemu zdziwieniu, była opanowana. Co się z nią dzieje? Ona jest.. ODWAŻNA!
- Zamknij oczy, Draco. Ja i tak już jestem martwa, to jeśli to jest bazyliszek, nie zabije mnie drugi raz. Twój wąż zasnął. Miejmy nadzieję, że i z... większą sztuką sie uda - powiedziała i zaczęła śpiewać kołysankę.

-Aha, dobrze.. - Marcie zrobiło się smutno. Jednak nie jest niezwykła. - Więc jak go chcesz pokonać? - zapytała smutnym głosem.

Pojawił się tuż obok Marty. Informacje o otworzeniu Komnaty Tajemnic i tak dalej przyjął ze stoickim spokojem. Ale teraz był już co najmniej zdenerwowany.
-Kto tam poszedł?-zapytał cicho, chociaż znał już odpowiedź. Zacisnął pięści i wychylił się trochę, żeby zobaczyć trochę więcej.

Śledził april bo myślał że znow sie do niej przywali i pozawraca jej gitarę zobaczył jak wpada do jakiejś dziury to wskoczył za nią potem dalej sedł za nią a gdy zobaczył zbiorowisko ludzi wiedział że coś się święci i wyciągnoł różdżkę. Niestety nigdzie nie widział april to nawet nie spytał o co chodzi tylko stał i czekał.

-yy no ja tak ogólnie to tutaj wpadłam przez przypadek, no co ciekawska jestem- przyznała się bo po co owijać w bawełne- a ty alex co ty tutaj robisz... w babskim na dodatek.... śledziłeś mnie ?? -wszytko mówiła szeptem żeby nie zwracać zbytnio uwagi lecz niestety wyrwało się- Ależ ty masz przeurocze kucyki. zrobisz mi kiedyś takie?? O.O-poprosiła ducha robiąc maślane oczy.

-znajdziemy na to sposób zobaczysz,a jak ja coś wiem to ja to wiem i już (inteligencja april i jej czarująca arogancja) a tak woglę to co sie tutaj dzije bo nie do końca w temacie jestem.

-aha. A ŻE CO ŻE NIBY Z KIM??- ŁOT DE FAK???- TO CHYBA ŹLE ŻE POSZEDŁ TAM KTOŚ TAKI JAK "PAN PROFESOR ELIKSIRÓW DRACON MALFOY" POWIEDZIAŁA Z IRONIĄ, (chociaż w sumie jak to niebezpieczne a on zginie to nikomu ni będzie szkoda) powiedziała pod nosem żeby prawie nikt nie usłyszał.